Pojemniki big bag nie mają bardzo skomplikowanej konstrukcji. Jednak ich ładowność wynosi nawet do jednej tony. Z tego powodu ewentualne wady konstrukcyjne mogą powodować ogromne niebezpieczeństwo dla użytkowników. Aby temu zapobiec, powstała norma ISO 28198, w której zdefiniowany jest sposób tworzenia najważniejszych elementów pojemników wielkogabarytowych oraz wskazane są badania, które każdy produkt musi przejść zanim trafi do użytkownika.
Co można znaleźć w normie ISO 28198?
Norma ISO 28198 definiuje wszystkie szczegóły, jakie powinny zostać spełnione przy produkcji worków big bag. Przede wszystkim określone są w niej dopuszczone materiały. Znaleźć tam można także liczne wymagania konstrukcyjne i projektowe, których celem jest zapewnienie bezpieczeństwa użytkowników.
Norma wskazuje także na oznaczenia umieszczane na pojemnikach wielkogabarytowych, w tym także dotyczące certyfikacji oraz badań. Dokument ten dotyczy również elastycznych pojemników pośrednich do przewozu luzem, określanych skrótem FIBC, przeznaczonych do przechowywania bezpiecznych materiałów stałych w postaci granulek, proszku lub pasty.
W końcu norma określa bezpieczne użytkowanie pojemników big bag.
Kryteria wyznaczone przez normę ISO 28198
Norma wyznacza pewne kryteria podziałów worków big bag. Każdy typ posiada właściwe dla siebie wymagania dotyczące szczegółów konstrukcyjnych. Najważniejszym wyróżnikiem worków jest ich wskaźnik bezpieczeństwa:
• worki za wskaźnikiem bezpieczeństwa SF 5:1 przeznaczone są do użytku jednorazowego, następnie należy je przeznaczyć do recyklingu,
• nieco wytrzymalsze pojemniki big bag z SF 6:1 mogą być wykorzystywane kilkukrotnie, jednak ze względu bezpieczeństwa, nie można ich wykorzystywać zbyt długo,
• jedynie w przypadku powyżej wskaźnika SF 8:1 można mówić o workach wielorazowego użytku.
Innym często spotykanym kryterium jest ilość zawiesi. W zależności od typu worka, można stosować różny sposób załadunku. Wyróżnić tutaj można pojemniki jedno-, dwu- lub cztero-zawiesiowe.
Dokładniejsze podziały dotyczą różnych systemów napełniania i opróżniania worków. Tego typu kryteria są istotne w szczególnych zastosowaniach worków. Zastosowanie odpowiedniego rodzaju pojemnika nie tylko przyśpiesza pracę, ale również pozwala zabezpieczyć zawartość przed wydostaniem się na zewnątrz.
Tworzenie big bagów na podstawie normy
Duża ilość wymagań dotyczy doboru materiału, z jakiego może zostać wykonany pojemnik wielkogabarytowy. Jest to niezwykle istotne pod kątem eksploatacji worków big bag. Wpływ słońca oraz warunków atmosferycznych jest destruktywny dla wielu rodzajów tkanin z tworzyw sztucznych.
Norma ISO 21898 wyznacza także wysokość worków big bag. Chodzi tutaj o zachowanie stabilności worka po jego napełnieniu. Wysokość pojemnika powinna się zawierać pomiędzy 0,5 a 2 krotnością krótszego boku podstawy lub jej przekątnej.
Certyfikat jakości
Norma określa także badania, jakie przejść musi każda nowa wersja pojemników big bag. Dopiero po uzyskaniu pozytywnych wyników testów opakowanie może zostać dopuszczone do użytkowania. W takim przypadku dany typ pojemnika wielkogabarytowego otrzymuje unikalny numer testu, potwierdzający pozytywne przejście prób. Numer ten gwarantuje, że worki wykonane są zgodnie z normą ISO 21898 i jednocześnie są w pełni bezpieczne dla użytkowników. Dlatego też numer certyfikatu umieszczony jest na etykiecie każdego pojemnika.
Certyfikaty te posiadają datę ważności, która upływa po 3 latach od wykonania testów. Po tym czasie konieczne jest ponowne wykonanie prób i uzyskanie nowego numeru testu.
Cyclic Top Lift Test
Test cyklicznego podnoszenia musi być wykonany przez akredytowane laboratorium. W próbie tej worek big bag zostaje napełniony, a następnie zawiesia zawiesza się na odpowiednim urządzeniu podnoszącym. Następnie naprzemiennie podnosi się pojemnik do góry i opuszcza. W ostatniej próbie, po podniesieniu, dosypuje się materiału od góry do momentu zniszczenia worka.
Przykładowo dla standardu SF 5:1 należy wykonać 30 cykli podnoszenia przy obciążeniu przekraczającym dwukrotnie wartość maksymalną (dla worków do 1000 kg będzie to zatem 2000 kg). Do tego czasu na zawiesiach ani na tkaninie nie mogą pojawić się żadne pęknięcia. Na koniec worek jest unoszony do góry i jest napełniany od momentu zniszczenia. Minimalna waga, jaką w tej próbie powinien wytrzymać, wynosi pięciokrotność pojemności, w naszym przykładzie będzie to zatem 5000 kg.
Compression / Stacking Test
W przypadku testu ściskania (także wykonywanego przez akredytowane laboratorium) ciężar 4 razy większy od pojemności jest umieszczany na górnej powierzchni worka. Następnie jest on pozostawiany na 6 godzin. Po tym czasie worek nie może być uszkodzony.
Bezpieczeństwo ponad wszystko
Norma ISO 21898 ma zapewnić pełne bezpieczeństwo wszystkim użytkownikom worków big bag. Stąd wszystkie ostre wymagania oraz testy, jakie produkt musi przejść, zanim otrzyma certyfikat. Dzięki niemu jednak klienci mogą czuć się bezpieczni.
